باقرالعلم

ای بقیع غم تو کرببلایی دیگر
کربلا بود برای تو منایی دیکر
کوفه تا شام ، تو را سعی صفایی دیگر
در غریبان ، تو غریب الغربایی دیگر

غربتت را نسرودم من شاعر آری
راستی تو چقدر شاعر و ذاکر داری؟!

شده آزرده تو را از عمل ما ، خاطر
بی سبب نیست اگر شد حرمت بی زائر
از حدیث تو نگفتیم ولو در ظاهر
گرچه محتاج ترینیم به قال الباقر

همه ی سال پی یک شب تقویم توایم
ما فقط مرثیه خوان شب ترحیم توایم

دست بر دامن مهرت نرساندیم چرا
گاهگاهی که رسیدیم ، نماندیم چرا
پایمان را به بقیعت نکشاندیم چرا
باقرالعلم ! ز علم تو نخواندیم چرا

بگذر از ما که برای تو موثر نشدیم
نه که بی صحن و رواقی تو ، مسافر نشدیم

کودکی های تو در اوج مصیبت طی شد
کودکی های تو همراه شهادت طی شد
پای آن خیمه که می رفت به غارت طی شد
زیر شلاق ستم وقت اسارت طی شد

طی شده کودکیت گوشه بین الحرمین
گه در آغوش پدر گاه در آغوش حسین

کربلا جلوه غم بود برایت مادام
کربلا کشت تو را ، کشت تو را بدتر شام
کربلا بود و حسین و تو و سجاد ، تمام
کربلا بود و امام بن امام بن امام

من تو را یک تنه یک کرببلا می بینم
من تو را در همه مرثیه ها می بینم

داغ بی آبی و فقدان عمو را تو بگو
روضه‌خوان باش خودت ، روضه او را تو بگو
پرده بردار ، بیا راز مگو را تو بگو
بوسه ی تیغ به رگهای گلو را تو بگو

تو بنا بود بمانی به امامت برسی
روضه خوان باشی و هر شب به شهادت برسی

محسن ناصحی