بردند برای همه دنیا خبرش را

بردند  برای همه  دنیا  خبرش را

غمنامه ای ازسرخی چشمان ترش را

حتی رمقی نیست به دستان ضعیفش

آتش زده زهری همه ی بال وپرش را

هم سن زیادش سبب خستگی اش شد

هم شعله زده زهر تمام جگرش را

اطفال و عیالش همگی دل نگرانند

سوزانده زآهش همه ی دوروبرش را

آنشب که پی مرکب دشمن به زمین خورد

آنشب که شکستندگمانم کمرش را

بی حرمتی وبی ادبی شدبه مقامش

بدجور شکستند دل شعله ورش را

آنقدرتنش آب شده گوشه ی بستر

دیدند  همه  حال بد محتضرش را

عمریست برای دل خود روضه گرفته

پرکرده غم کوچه فضای سحرش را

سخت است برایش که فراموش نماید

آن مادر و آن ناله ی درپشت درش را

شاعر:محمدحسن بیات لو