حدیث سوختن

در حدیث سوختن دل را بگو پر را نگو
شعله ی در را بگو احوال مادر را نگو

بی ادب ها پشت در فریاد مستی میزنند..
حرفهای تندشان در پیش کوثر را نگو

گرمی آتش اذیت میکند حوریه را
این وسط آن شعله ی خورده به معجر را نگو

پای نامحرم‌ اگر بر چادر ناموس خورد
گریه کن بر حالش اما حال شوهر را نگو

میخ نامرد آنقدر کج رفت پهلو پاره شد
لال باش ای طبع شرح سقط گوهر را نگو

آبرو داری اگر افتاد زیر دست و پا
شرح لبخند اراذل بین معبر را نگو

راز دست بسته مولا قلاف قنفذ است
دست شوهر را بگو و دست همسر را نگو

کوچه زهرا در آخر کربلای زینب است
پیش مادر روضه ی جانسوز دختر را نگو

روضه گودال و خنجر را بگو سر را بگو
روضه اوضاع زینب بین لشگر را نگو

سید پوریا هاشمی