دیــدار زیبـــــا می شــود بـــا چشــمهایت
غرق تــما شــا می شود بـــا چشــــمهایت
لب تشــنه ای کــه زیر پـــلکت می نشیند
ســیراب دریــا می شود بــا چشمــــهایت
مریــــم مــقــدس می شود پـای ضریحـــت
عیســی مسیــحی می شود بــا چشمهایت
سلمـــان فــــرستادیم تـــا ایـــمان بیــارد
سلــمان و مــــنا می شـــود بـا چشـــمهایت
هـــر دردمنـــدی کـــه مســـیرت بر تـو افــتاد
حتـــما مــــداوا می شـــود بــا چشـــمهایت
مستم کن از ان خوشه ی چــشمی که داری
ای من فــدای گوشـــه ی چشـــمی که داری
از درد تـــو بـــایــــد دوایـــــم را بگــــــیرم
بنــویس از تــو نســـخه هــایـــم را بـــگیــرم
از جـــان بیمــــارت بلــــا را دور بنـــویــــس
مـــن امـــدم از تــــو شـــــفایم را بــــگیرم
گـــلدســـته می ســـازم بـــرایــــت شمعها را
وقتــی که وام شـــعرهایــــم را بـــگیــــرم
ای کــاش زهـــرا هـــم شبیه تو حرم داشت
تــــــا اذن پـــیش تـــو بیـــــایم را بگــــیرم
از پنــــــجره فـــــولاد اذ نـــــت را گـــــرفتم
می خواهـــــم از تــــو کربلــــایم را بــــگیرم
بســــیار داری مــــثل مـــن دورت بگــــردم
بگـــــذار مــــثل پنــــج تـــــن دورت بگـــــردم
صابرخراسانی