شعر مدح و مرثیه سیدالشهدا (ع)

لیله ی قدر ِ چشم تر اینجاست

چون خدا هم که تا سحر اینجاست

 قبر شش گوشه ای که خوابیده؛

زیر پای پدر, پسر, اینجاست

 یک طرف ماه و یک طرف خورشید؛

«جُمع الشمس و القمر…» اینجاست

روضه ها ناگهانی و آنی است

اینکه شعرش کنی هنر اینجاست

 صحنه هایی امان من برده؛

زخم کاری ِ بر جگر اینجاست

 دو قدم قبل علقمه…یک مرد؛

دست تنهای بر کمر, اینجاست

 یا که مردی و خنجری پر خون؛

نعره می زد که دردسر اینجاست

 می برید و به زیر لب می گفت:

شک ندارم که یک نفر اینجاست

نیزه اش ناگهان سبک تر  شد

نعره زد یکنفر که “سر” اینجاست

گرچه  لایمکن الفرار از غم

مادرت گفت بیا…مَفر اینجاست