شعر ولادت حضرت علی اکبر (ع)

قبل هر چیزی در عالم نور طاها خلق شد
نور او تا شد دو قسمت , نور مولا خلق شد

آفرینش غرق ظلمت بود و مثل شب سیاه
صبح سر زد آن زمان که نور زهرا خلق شد

پلک بر هم زد محمّد , از طفیلِ هستِ او
آسمان ها گشت پیدا و زمین ها خلق شد

کرسی و لوح و قلم این را شهادت داده اند
نور حیدر جلوه کرد و عرش اعلا خلق شد

این فضیلت بر حسین و بر حسن کافی ست که
—نورشان از باطـنِ أمّ إبیها خلق شد

خواست خطّاطی که مشق نام مولا را کند
ناگهان آمد به خود , خطّ معلّی خلق شد

هر که از آل علی بر فرق دنیا پا گذاشت
چون محمّد با ملاحت گشت و زیبا خلق شد

هر کجا خورشید عشق از مشرق خود جلوه کرد
از شعاع نوری اش ماهی دل آرا خلق شد

پای تا سر مظهر اللهُ اکبر هست و بس
این که با دست خداوند تعالیٰ خلق شد

تا برای شاه , علی اکبر به دنیا آورد
با تمنّایِ وصالش , أمّ لیلا خلق شد

مادر عیسی کنیز أمّ لیلا شد که دید
آیه ی إنّ اصطفا را باز معنا خلق شد

کودکی آورد ایـن بانو برای شاه دین
کز نفسهای دمِ صُبحش مسیحا خلق شد

قطره ای افتاد در دریای لطف حضرتش
شاهدان دیدند, از آن قطره موسی خلق شد

خواست تا طعم لبش را روزه داران حس کنند
دست خود را سمت نخلی بُرد, خرماخلق شد

او نه تنها از لحاظ ظاهری چون مصطفاست
بلکه از هر حیث چون پیغمبر ما خلق شد

بر محمد , بر علی , بر مجتبی و بر حسین
اَشبه النّاس و قرین و مثل و همتا خلق شد

تا که تمثیلی شود از قامت رعنای او
در بهشت عدن , مثل سدره , طوبی خلق شد

چشمهای شور کوفه , نرگسش را چشم زد
بس که چشم مست شهزاده فریبا خلق شد

دور او یک بار هنگام وداعش از حرم
بار دیگر از هجوم خصم , غوغا خلق شد

روزِ پیریِ حسینش را خدا هم دید , آه
او عصایی بود و بهر دست بابا خلق شد

اشک چشم پیرمردی ریخت دورش آن قَدَر
کز خروش گریه هایش , موج دریا خلق شد

تا کمی شرح پریشانی جسمش را دهند
واژه ای سنگین به نام ارباً اربا خلق شد

محمدقاسمی