شعر مناجات امام حسين (ع)
عطش طفل حسین(ع)
دل تاریک کجا جلوهی مهتاب کجا
رعیت سفله کجا منت ارباب کجا
هدف از هم سخنی با تو توسل به تو بود
ورنه این سنگ کجا گوهر نایاب کجا
لطف کردی گنهم دیدی و راهم دادی
آدم مست کجا گوشهی محراب کجا
تو زلالی و منم نوکر ناخالص تو
آب سرچشمه کجا مانده به مرداب کجا
من شدم درد تو ، اما تو شدی درمانم
با وفا یار کجا ، دوست ناباب کجا
تو وسیعی ز چه رو در دل من جایت شد
آسمان جان تو کجا داخل این قاب کجا
اشکهای تو مرا خانه خرابم کرده
خانه ویران برود از پس سیلاب کجا
هر کسی تشنهی آب است پیاش میگردد
تشنگان تو بگردند پی آب کجا
تشنگیهام فدای عطش طفل حسین
من کجا و عطش کودک ارباب کجا
مادر ِ مضطرب خشک شده شیر کجاست
طفل ِ از خون گلویش شده سیراب کجا
طفل شش ماهه کجا تیر گلوگیر کجا
ماهی سرخ کجا تیزی قلاب کجا
وحید عظیم پور