هرگز به جای ام ابیها نمی شوم

من گرد راه حضرت زهرا نمی شوم

هرگز به جای ام ابیها نمی شوم

او دختر پیمبر و همتای حیدر است

من جز کنیز دختر زهرا نمی شوم

هر خدمتی کنم به یتیمان فاطمه

مادر برای زینب کبری نمی شوم

چون بوسه می زنم به قدمهایزینبین

بی اذن زینب از قدمش پا نمی شوم

او روح امتحان شده ی قبل خلقتاست

بی امتحان عشق که حورا نمی شوم

ضربه نخورده ام که کنم سینه راسپر

دیوار و در ندیده مهیّا نمی شوم

دین را ز پشت در نفس تازه میدمید

صاحب نفس نگشته مسیحا نمی شوم

بی پهلوی شکسته نگردم امین وحی

سیلی نخورده سرور زنها نمی شوم

آقا بیا و نام مرا فاطمه مخوان

با اسم گل شبیه مسمّا نمی شوم

وقتی حسن به صوت حزین ناله میکند

بنشینم از فغان و ز جا پا نمیشوم

دیگر توان زمزمه از دست می دهم

وقتی حرف هق هق مولا نمی شوم

اشک حسین اوج گرفتاری من است

مرهم برای این همه غمها نمی شوم

عباس من غلام عزیزان فاطمه ست

بی دست او که حامی طاها نمی شوم

این دستها به درد علم می خوردحسین

هرچند یار بازوی زهرا نمی شوم

این با ادب ترین پسرم نذر کوثراست

من بی شهید علقمه معنا نمی شوم

تا کربلا فدا ندهم جان نمی دهم

بی چشم تیر خورده من احیا نمیشوم

از بس حدیث عشق تو لبریز شدحسین

من بیش از این حریف پسرها نمیشوم

دیگر مرا خطاب به ام البنین نکن

بعد از حسین مادر سقا نمی شوم

مثل رباب کنج بقیع خیمه می زنم

سایه نشین گنبد خضرا نمی شوم

من با فرات قهرم و شاکی ز علقمه

دیگر انیس ساحل دریا نمی شوم

باور نمی کنم که حسینم شهید شد

بعد از حسین ساکن دنیا نمی شوم

محمود ژولیده