یا صاحب الزمان

شد آمدنت دیر و ندارم نگرانی
کارم شده از دوری تو خوش گذرانی

دلبسته ی دنیا شدم ای دلبر عالم
اصلاً نشده از دل من خانه تکانی

یک عمر دویدم نرسیدم به عبایت
دارم ز تو ای دوست نه نامی، نه نشانی

خوردم به زمین بسکه سرم گرم گناه است
از غفلت خود برده ام آقا چه زیانی

بیچاره شدم! فاطمیه گریه نکردم
چشمم شده خشک از اثر چشم چرانی

دستم گره خورده به پر شال اباالفضل
پس جان اباالفضل مرا سر ندوانی

دلتنگ اذان سحر کرببلایم
ای کاش به شش گوشه مرا هم برسانی

مدیون سلیمانی ام و روضه زهرا
شرمنده ام از خون شهیدان به بیانی

زهرا همه را مثل پسرهاش صدا کرد
شد با همه ی گریه کنانش خودمانی

مادر که زمین خورد علی هم به زمین خورد
ای وای از آن میخ در و قدّ کمانی….

رضا دین پرور