یا علی مددی
نیاز نیست که جسم مرا تکان بدهند
به نام تو نه به من، که به قبر جان بدهند
به یادگیری ِ پرواز زیر ایوانت
به جبرئیل بگو چند آسمان بدهند؟
کجا رواست پس از ذبح خنجر و شمشیر
به ابروان کجت نسبت کمان بدهند؟
به پشتوانه ی هر مژّه مردم آمده اند
هزار مرتبه در چشمت امتحان بدهند
شبیه باورِ برف ِ به دست ذوب شده
به کشته های تو باید کمی زمان بدهند
خدا ز روح و تنت ساخت جسم و جانش را
خدا کند که به فهمش به ما توان بدهند
پی معیشت خود عاشقت چرا بدود
که تشنگان تو را قبل هرچه نان بدهند
به جام زیر عبا کار شیخ ما نکشید
که در مسیر حرم باده را عیان بدهند
بنا به گفتن مدح علی اگر باشد
به غیر کعبه که را تا ابد دهان بدهند؟
گران تمام شد این لافِ دوستت‌دارم
بهشت را به محب تو رایگان بدهند
به حشر مست نکرده مرا بهشت مبر
که قبل آب غذا را به میهمان بدهند.
ز آب یاری میثم به دار دانستم
بهانه می طلبند اهل دل که جان بدهند*
محمد رضا رضائی