یا علی مددی

باز شد از جگر سوخته راهی به نجف
طالبم طالب یک عمر نگاهی به نجف

شده مابین دوجا قبله نما سرگردان
گاه بر کعبه کنم سجده و گاهی به نجف

در شب قدر به جای همه ی اعمالش
صد و ده مرتبه گفتیم الهی به نجف

مفلس و خانه به دوشم بده در راه خدا
به گدای در میخانه پناهی به نجف

باب قبله دم در حال و هوائی دارد
این شکوه و عظمت نیز خدائی دارد

نیت ما که فقط هست گدایش باشیم
هر کجا شاه نشسته است گدائی دارد

کعبه میگفت به هر کس که به دورش چرخید
صاحب کعبه خودش صحن و سرائی دارد

دور کعبه بنویسید پس از بسم الله
شعر، ایوان نجف عجب صفائی دارد

دلبری در دو جهان نیز فقط کار علی ست
پس اولوالعظم کسی شد که گرفتار علی ست

چقدر حیدر کرار برازنده ی اوست
فتح قلعه به دو انگشت فقط کار علی ست

خبر از لیله الاسری به پیمبر داده است
شب معراج پر از لذت اسرار علی ست

ابر و باد و مه و خورشید و فلک نیز همه
خاک زیر قدم میثم تمار علی ست

بی علی رد شدن از درد و بلا ممکن نیست
به اجابت برسد تیر دعا ممکن نیست

کیست جز شخص علی صاحب اسمأ خدا
پس جدا کردنش از ذات خدا ممکن نیست

آیه نازل شده در لحظه ی انفاق علی
در مرامش بخدا نه به گدا ممکن نیست

دیگران اهل فرارند علی کرار است
امر حق و علی و چون و چرا ممکن نیست

صد و ده بار نوشتیم نکاتی که مپرس
دم زنم از شه عالی درجاتی که مپرس

حق که ممسوس شده شخص علی در ذاتش
میفرستد به جمالش صلواتی که مپرس

می نشینیم و دم نادعلی میگیریم
دارد این ذکر در عالم برکاتی که مپرس

مست یک قطره از آن باده ی القطره شدم
مدح مولاست مرا آب حیاتی که مپرس

محسن صرامی