یا لَیتَنا کُنا مَعَک

در چشم ها باران رحمت را نگیر از ما
این سجده ی بر روی تربت را نگیر از ما

هر چند ما کفران نعمت کرده ایم اما
این بار لطفی کن ، وَ نعمت را نگیر از ما

ما سربلند از امتحان بیرون نمی آییم
این اشک های بینِ هیئت را نگیر از ما

یک روز باید عشق را ثابت کنیم ، آقا
حالا که وقتش هست ، فرصت را نگیر از ما

یا لَیتَنا کُنا مَعَک گفتیم‌ ، آقا جان
لطفی کن و این آه حسرت را نگیر از ما

نوکر میان روضه ها همصحبت مولاست
این لحظه های گرم صحبت را نگیر از ما

ما سالها با اشکهامان زندگی کردیم
این سوز و آه و اشک و خلوت را نگیر از ما

 احمد ایرانی نسب