شعر مدح و مناجات اميرالمومنين (ع)

مستی به سر از حد نصاب افتاده
در بحر نجف مگر شراب افتاده ؟

آباد شود دین و دل و دنیایش
در صحن تو هر کس که خراب افتاده

شکرخدا که عمریست درپشت این درم من

سرمایه دار شهرم مسکین حیدرم من

لب تشنه ی شراب ساقی کوثرم من

در مکتب ولایت شاگرد قنبرم من

وقتی که نان ِفقر را دندان گرفتم
از دست ِاو بوسه به جای نان گرفتم

گفتند:”کفر است”و”نخواهد شد”ولی من
حاجات را از این خداوندان گرفتم

اگر که جامه ی مردی تمام ابریشمین باشد
وگر سر تا به پای او زر و در و نگین باشد
اگر او مالک ملک عراق و هند و چین باشد
بسوزد در دل دوزخ چو هیزم آتشین باشد

لحظاتی که خدا خلقت دنیا می کرد
یاد از خال رخ حضرت مولا می کرد

عالمی بود اگر, عین عدم بود و فقط
مرتضی بود که با دست خود ابدا می کرد

طُــرفهُ العِـینی سراپای وجودم را گرفت
از خُدا , تا در جهان اذن ورودم را گرفت
خواستم بودونبود من شود اینگونه شد
از منِ دُنیــا زده , بودونبودم را گرفت

شیر خدا حضرت حیدر مدد
یار نبی اول و اخر مدد
فخر کند بر تو خدای جلی
ذکر تمام انبیا یا علی

بنا شده ست زمین و زمان به نام علی
گرفته است قوام این جهان به نام علی

برای اینکه مُشخّص شود عیـار دقیق
شدند خَـلق خدا , امتحان به نام علی

بین گدایان هم مسیحی هم مسلمان است
یعنی تمام کار عالم گیر این خانه ست
وقتی که فرموده علی معیار و میزان است
پس او هم انجیل است و هم آیات قرآن است

در کشورم گدای علی موج می زند

شکر خدا ولای علی موج می زند

 خالی نرفته دست گدایان فاطمه

دست گدا عطای علی موج می زند

تویی جناب سلیمان و عالمی مورت
پیمبران الهی مطیع دستورت
زیادی است زیادی به روی سر آقا
همان سری که نباشد میان آن شورت

جای دارد که به یُمنِ قدمش در کعبه
جایِ این پارچه و خِشت شَوَد زر کعبه

اولین خِشت مسلمانیِ ما را بِگذاشت
اولین بار که پا زد به زمین در کعبه