هم سپاهی از صفِ مژگان تر دارد علی
هم در اوج چشم خود تیغ دو سر دارد علی
آی مرحب , جان خود را زود بردار و برو
وای بر حالت اگر شمشیر بردارد علی
شعر مدح و مناجات اميرالمومنين (ع)
در بین جن و انس و ملک اهل درد نیست
هرکس که سمت و سوی نجف رهنورد نیست
ابنُ التّراب هست شفیعش ابوتراب
بر منکرت به حشر کسی پایمرد نیست
خبر,نبی ست دراین جمله, مبتدا علی است
هم ابتدا علی است و هم انتها علی است
اگر شکاف یمانی مؤَیّد حج است
منا و مشعر علی, مروه و صفا علی است
قربان علی طایفه و ایل و تبارم
عشق علی و آل علی دار و ندارم
خورشید علی باشد و من همچو غبارم
مانند غلامان علی در پی دارم
جان جهانی علی(ع), جنب خدا جای توست
مرجع تقلید عرش , خلق به فتوای توست
پستِ تو شد هر چه هست, مست تو شد حق پرست
دستِ خدایی و دست.. نیست که بالای توست
می گشایم حدیث دلبر را
غصهء شیرِ شیر پرور را
ساقی چشمه های جنت اوست
باید از او گرفت ساغر را
چون درختی که تبر خورد و در آخر در شد
آخرش حاصل پرواز کبوتر, پر شد
نَسَبِ گنبد و مرقد به تولای حسین
دو النگوی سر عقدِ دوتا مادر شد
ای امیرالمؤمنین ما همه
آیت العظمای بیت فاطمه
آفرینش تحفه ای بر خوان تو
متقین ریزه خور احسان تو
در محفلی که نام تو باشد گناه نیست
غیراز دو دست تو بخدا تکیه گاه نیست
درمکتب تو بحث سفید و سیاه نیست
حالم بدون یاد نجف رو به راه نیست
انگونه ای که عطر زشیشه فرار کرد
عاشق فرار از همه عالم به یار کرد
دل را نفوذ چشم خمارت شکار کرد
در بهت و حیرتم که نگاهت چه کار کرد..!
وقتی دلی از غیب خبر داشته باشد
باید به نجف شوق سفر داشته باشد
خاک کف نعلین علی(ع) فخر فروشد
بر هر چه که ابناء بشر داشته باشد