شعر مدح و مناجات

ای پشت گرمی فقرا از قدیم ها

آموزگار مکتب سبز کریم ها

در خلوت شبانه چه انسی گرفته اند

با عطر و بوی خوب حضورت نسیم ها

سودش فراوان ست و خیرش نیز بسیار است
آنکه تو را با قیمت جانش خریدار است

یاد من و دربدری های دلم باشید
پروانه ای دیدید اگر تا صبح بیدار است

خسته ام از روزهای بی تو بودن خسته ام

دست من که نیست, باور کن به تو وابسته ام

بادلم زائر شدم پیش تو, بی دل آمدم

دل به دلبر داده ام که اینچنین دلبسته ام

هرمردشتردار اویس قرنی نیست
هر شیشه گلرنگ عقیق یمنی نیست

هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد
هر احمدومحمود رسول مدنی نیست

ای عزیز زدیده ها غائب,

ای به یازده امام ما نائب,

نور رخشنده معنی صائب,

کمکی تو نما بر این تائب,

من به شوق نگاه معشوقم
مینشینم گذر کند شاید
او که رد شد قسم دهم او را
شب ما را سحر کند شاید

تو طبیب حاذق و من هم که بیمارم حسین
نسخه ای را مرهمت فرما که تب دارم حسین

الدواء عند الحسین و الشفاء عند الحسین
قاب گشته بین خانه, روی دیوارم حسین

این روزها نگاه تو از خون دل تر است
گویا دلت حسینیه ی اشک مادر است

شال عزا دوباره نشسته به دوش تو
شالی که حیف, سوخته از آتش در است

نورِ مصباحِ انوری چون تو
در بیان بشر نمی آید
آن زمان که سخن ز مدح تو هست
کاری از شعر بر نمی آید

بی تو هر جا می روم احساس غربت می کنم
راه بر جایی ندارد هر چه همت می کنم
بی تو آرام و قراری نیست در دنیای ما
دور مانده از خوشی با هر که صحبت می کنم

دلا بکوش مطهر بمان و محرم باش
دخیل چادر دخت رسول اکرم باش

به تزکیه سپری کن دو روز دنیا را
بدین طریق به چشم خدا مکرم باش

ما را مسلمان کرده زهرا با دعایش
پس تا ابد هستیم مدیون عطایش

تا لحظه ای پایش زمین حتی نیاید
بال فرشته فرش گشته زیر پایش