جنجال می شود
در اوجِ ازدحام لگدمال می شود
از پیکرِ حسین
آنقدر خون چکیده که بدحال می شود
آن که عطرِ نفسش میکده ها را پر کرد
بیشتر از همه پیمانه‌ی ما را پر کرد
در غم دوریِ او، باز پریشان شده ایم
ناله‌ی هر شبِ ما ارض و سما را پر کرد
بعد از پدر، اسیر و گرفتار مانده‌ام
در خاطراتِ تلخِ پر از خار مانده‌ام
گودال را به چشمِ خودم دیده‌ام، که من؛
یک عمر با دو دیده‌‌ی خون بار مانده‌ام
با خط به خطِ روضه‌ی غم گریه کردیم
ما با “مُقرم” هر مُحرم گریه کردیم
در گوشه ای خلوت کنارِ هم نشستیم
دور از همه همراهِ با هم گریه کردیم
بردند زیورهایِ پایِ دختران را
خیلی در آوردند آهِ کاروان را
نامردهایِ کوفه چون رحمی ندارند
کردند نیلی صورتِ پیر و جوان را