نیمه ی شب ماه تابانآمده
گوشه ی ویرانه مهمانآمده
خانه ام را آب و جارومی کنم
فرش راه یار گیسو میکنم
بی تاب شد چو عمه ی خونین جگر عمو
من آمدم که از تو بگیرم خبر عمو
در این همه بلا به خدا خیمه ماندنم
آتش زند به جان و دلم بیشتر عمو
نام تو بلند است به هرجا , خبری هست
هر جا که کریم است , گدا پشت دری هست
ما مشتری درهم اجناس تو هستیم
در کیسه بریز هرچه غم و خونجگری هست
عمری ستپا به پای شما سینه می زنیم
با نوحههای کرب و بلا سینه می زنیم
یا مثلتو به صبح و مسا گریه می کنیم
یا مثلتو به صبح و مسا سینه می زنیم
از آنخوشم که شدم نوکر سرای حسین
منمغلام کسی که بود گدای حسین
دو چشمداده خداوند تا که گریه کنم
یکیبرای حسن آن یکی برای حسین
یا سیدالشهید عزیز خدا حسین
ای نورچشم حضرت خیرالنسا حسین
محکمگره بزن دل ما را به زلف خود
ای میوهی دل علی مرتضی حسین
شروع عشق به نام خدا به نام شما
من آفریده شدم تا شوم غلام شما
هزار شکر نبوده هنوز روی سرم
به غیر سایه ی لطف علی الدوام شما
بابا رضا بیا نفس آخر من است
سوزان میان تب همه ی پیکر من است
تا آه می کشم ز لبم لاله می چکد
یک باغ سرخ رنگ به دور و بر من است
پاییزی است حال و هوای جوانی ات
طوفان غم رسیده که سازد خزانی ات
تاثیر کرده زهر به اعضای پیکرت
چون لاله ای نموده تو را ارغوانی ات
نیش و کنایه هاست که از یار می خورم
از دست یار زهر شرر بار می خورم
اصلا به جنگ و نیزه و لشکر نیاز نیست
وقتی میان خانه ز دلدار می خورم
سرت به دامن این شاهزاده افتاده
به دست طفل خرابات باده افتاده
کنون که نوبت من شد دو دست کوچک من
کنار رأس تو بی استفاده افتاده
باز روی سر تو ریخته اند
شعله پشت در تو ریخته اند
گریه ات را که بهانه کردند
باز هم حمله شبانه کردند