شعر محرم و صفر

این نیزه های در بدنت میکشدمرا

این لخته خون دردهنت میکشد مرا

ای سروناز منچقدر قطعه قطعه ای

این پاره پ ا رهپ ا ره تنت میکشد مرا

این اسبها از این بدنم  پا نمی کشند

جانم درآمد از کفنم پا نمی کشند 

تا که گلاب ناب مرا در نیاورند

از غنچه های یاسمنم پا نمی کشند 

صدای گریه اش بند آمده فکری به حالش کن
اگر دادی به بابایش دهند دیگر حلالش کن

نیزه خوردی وتمامی تنت پاره شده
صبرکن,تابرسم من,بدنت پاره شده

نهال اهل حرم طعمه تبر شده است
تنت چقدر سزاوار بال و پر شده است

به خاک می کِشی از بس عزیز من پارا
کنار پیکر خود میکشی تو بابا را

بگذارید کناربدنش گریه کنم
بگذارید به بی سرشدنش گریه کنم

دست بوست گرچه آمد از هوا تیری سه پر
دید چشمت سوی خیمه می دود آنجا نشست

ای برادر تو ز پا افتاده ای؟
بین گودال بلا افتاده ای؟

چیزی نمانده است , سبکبال تان کنند
چیزی نمانده است,که بد حال تان کنند

از چه چنین تو در تب و تابی ؟ , علی بخواب
این ناله نیست مال بی آبی , علی بخواب

دارم از سوی خیمه می آیم
از هو الهوی خیمه می آیم