اینخانواده آینه های خدائی اند
در انتهایجاده ی بی انتهائی اند
خیل ملکمقابلشان سجده می کنند
اینها خدانی اند ولیکن خدائی اند
شعر ولادت امام حسن (ع)
پروازماندهید که بی بال و پر شدیم
یک عمردر هوای شمادر به در شدیم
کالیمو خشک و زرد, خدا را چه دیده ای؟
شایدبه لطفِ یک نفست بارور شدیم!
مائده های رحمت و لطف حریم وا شده
قامت هفت آسمان پیش کریم تاشده
دست نیایش زمین مسیر عرش را گرفت
هلهله های نــُـه فلک به سبکربّنا شده
آماده شد سفره , کرم , خِیل گداها
می آید امشب واژه واژه رمز دریا
مهمان ویژه آمده بر سفره ی ما
مهمان نباشد میزبان عرش اعلا
عاشقان شقُّ القمر شد ماه رحمت شددونیم
آسمان شد در حریم آسمانیها مـُقیم
شد مشام جان عشّاق علی پر از شمیم
می تپد با این دعای ناب قلب هرندیم
معـطــر سـت فـضــای دل محـبـانش
هــزار قـافـلـه دل دوبــاره مهمـانش
مدیـنـه شهـر پیمـبـر شـده چـراغـانی
نمـود جـلـوه رخ فاطـمـی و تـابــانش
صـدایِگــریــه یِ نــوزاد در فضــا پیچــید
بِگفتقابله اش:«یاعلی , پدر شده ای»
بگـــیــردر بغــلت طفلِ کوچکِ خـــود را
عجب! زمادر او دستپاچه تر شده ای !
جامه ایسبز به تن پوشیده
کــوچه رایک تنــه می آرایــد
مردم شهربه هم می گویند:
«شاد بودنبه علی می آید»
مسیرعشق بازان سوی یار است
زمین عشق بازی کوی یار است
به هرجان بنگری بینی خدا را
که دائم در تجلی روی یار است
ما اهل بارانیم و اهل روضه هاییم
عمریست محتاج گداهای شماییم
آواره های کوچه ی حُسن بهاریم
کاسه بدست سفره های هل اتاییم
عاشق شدن ز خیمه ی لیلا شروع شده است
دیوانگی ز دامن صحرا شروع شده است
مجنون شدیم و دربدرکوچه ها شدیم
آوارگی ما هم ازاینجا شروع شده است