ای که نامت تا قیامت حُسنِ بی حد, یاحسین(ع)
سرنوشتم را خدا با تو رقم زد, یاحسین(ع)
شاهکارِ خلقتی, عشق تو شد سنگ محک
شد جدا با حبّ و بغضت, خوب از بد, یاحسین(ع)
از طفولیت شدم دیوانه ات چون مادرم؛
پیش چشمم اشک ریزان گفت ممتد: یاحسین(ع)
«مُحیی الاموات» با اذنِ خدا در دستِ توست
«قاضی الحاجات»! حاجاتم نشد رد, یاحسین(ع)
بد ضرر کرد و یقیناً بر یقینش لطمه زد
هر که شد در کارِ اعجازت مردّد یاحسین(ع)
رفت از مُلکش سلیمان, مور شد در محضرت
کربلایت شد برایش قصد و مقصد یاحسین(ع)
در حریمت پهن شد بالِ ملائک! چون تویی؛
صاحبِ عرشی ترین ایوان و مرقد, یاحسین(ع)
عاقبت می آورم «سر» را برایت پیشکش
پس شهیدم کن! نگو هرگز…نباید یاحسین(ع)!
مرضیه عاطفی سمنان