بابایی

بابا معجرم رو با خودت بیار

زَر و زیوََرم رو با خودت بیار

حالا که داری میای اگه میشه

داداش اصغرم رو با خودت بیار

اونقَدَر پدر , پدر , پدر کنم

دخترای ِشامی رو خبر کنم

روسری ِسوختمو؟! یا پارمو؟!

تو بگو کدومشون رو سر کنم

باید امشب خوابمو نگه دارم

چشمای ِپُر آبمو نگه دارم

حق بده , نمیتونم با کف دست

کاملاً حجابمو نگه دارم

حرمله گُلای ِگُلشَنو میزد

نسل و ذُرّیه ی ِپنج تنو میزد

آخرش نفهمیدم گُنام چی بود؟!!!

شُترش راه نمیرفت منو میزد

بزم ِمِی ندیده بودم که دیدم

چقَدَر حرفای ِبد بد شنیدم

توی ِخواب تا اومدم ببوسمت

موهامو کشید و از خواب پریدم

حالا که به من دادی امشبتو

فرصتی شده ببوسم لبتو

عمو رو اگه دیدی بهش بگو

خیلی اذیت میکنن زینبتو

برای ِدِق دادنم طعام آوُرد

صدقه دختر ِشامی “شام” آوُرد

خیلی برخورده بهم… آخه چرا؟!!!

لباسای ِکُهنَشو برام آوُرد

مارو از قصدی آوُردن خرابه

تا نتونه کسی راحت بخوابه

هرکی دید حال ِمنو آهی کشید

ولی بیچاره تر از من ربابه

تا که گهواره میبینه میسوزه

بچه شیرخواره میبینه میسوزه

از روزی که پاره شد گوشای ِما

تا که گوشواره میبینه میسوزه

رضا قربانی