فراق

چه شد عزیز دلم بینمان فراق افتاد
و آن چه را که نمی باید اتفاق افتاد

نیامدی و رسید “اربــعین” و جا ماندم
دلم هـوای تو کرد و دوباره طاق افتاد

میان مـا و نجـف ، کوفه ، آه مشـّایه
پیاده رفتن ِ تا ، “کــربلا” فراق افتاد

چقدرغنچه نرگس که یک به یک پژمرد
چقدر میخـک و مـریم ، کـف اتاق افتاد

شب زیارتـی ِ جـدّتان ، هـمین هـفته
اگـر گـذار شمــا ، در ره عــراق افتـاد …

تورا به عّمه سه ساله ، که از پدر جا ماند
تورا به صورت ماهش که در محاق افتاد

همین که اذن دخول از لب تو جاری شد
همینکه چشم قشنگت بر آن رواق افتاد…

بخوان “زیـارت عـشق” و سلام ما برسان
بگو که این دل عاشـق به اشتیـاق افتاد

روح الله قناعتیان