سوز زهر

اگر ز زهر جفا سوخت نازنین بدنت
ولیک نیزه نخورده به استخوان تنت

ندید پیکر تو زخم و ،سر بریده نشد
ز سم اسب نگشته است پاره پیرهنت

ز سوز زهر و عطش بال و پر زدی اما
ندید خواهر تو لحظه ای نفس زدنت

هزار شکر برایت کفن مهیا بود
حصیر مردم صحرا نشین نشد کفنت

عدو به مجلس می خواره ها تو را آورد
ولی به خنده نزد چوب بر لب و دهنت

محمود اسدی (شائق)