قرار عاشقی

تو از مسیح برتری مسیح هم گدای توست

اگر که مرده زنده میکند به اقتدای توست

بنای جلوه کن شبی برایمان اگرکه شد

سری بزن به ما میان جمکران اگر که شد
رسالت پیمبرانه وعده ظهور توست

ببخش جان به وعده پیمبران اگرکه شد

شبیه مرعشی عقیق خویش را به ما بده

فقیر را به تخت سلطنت رسان اگرکه شد
میان راه گم شدم که سید احمدم کنی

 بیا دوباره راه را بده نشان اگرکه شد
به حج رسیده ام که باتو محرم حرم شوم

قرار ما غروب، زیرسایبان اگر که شد

اگرچه راه بسته شد منا بدست آمده
ثواب حج ز انتظار ما بدست آمده

اگرچه با گناه باخدا شدن نمیشود
نگو به بی پناه ها گدا شدن نمیشود
نخواه تا به خانه کسی به جزشما رویم
نخواه چون فقیر جز شما شدن نمیشود
زمین که میخوریم با دمت بلند میشویم
به جز تو هیچکس عصای پاشدن نمیشود
تو لطف کرده ای که ما سریع جاگرفته ایم
وگرنه بین خیمه ی تو جا شدن نمیشود
دوبار گریه کردنت به صبح و شب نشانه ایست
که داغدار غیر کربلا شدن نمیشود

به اعتبار حرف تو به عشق خو گرفته ایم
شب ولادت است و روضه عمو گرفته ایم

عمو نگو بگو پرنده ای که پر شکسته شد
کنار نخل رفت و شاخه با ثمر شکسته شد
عمود یک تجسم خجالت از رباب بود
زشرم مشک پاره بود اگر که سرشکسته شد
چقدر استخوان او به ضرب تیرها شکست
چقدر تیر رفت و بین چشم تر شکسته شد
سری به روی خاک رفت و روی دامنی رسید
و بغض مادری ز دیدن پسر شکسته شد
نفس زنان رسیده آفتاب در کنار ماه
چه دیده که به محض آمدن کمرشکسته شد

عمود خیمه را کشید.. اوج غربت است آه
زمان غارت و زمان هتک حرمت است آه