آه! قبرت کجاست مادرجان؟

غصه بی انتهاست مادرجان
آه! قبرت کجاست مادرجان؟

شرح این درد را توانی نیست
از مزارت چرا نشانی نیست!؟
حقت این نیست بی حرم باشی!
حسرتِ دیده ی ترم باشی

حقت این است محترم باشی
صاحب بهترین حرم باشی

گنبدی پُر فروغ می خواهی
صحن هایِ شلوغ می خواهی

چه غم و غربتی ! چه بیدادی !
در مدینه غریب افتادی‌ !

کاش قانون عشق حاکم بود !
جایِ هر شُرطه چند خادم بود

شُرطه های مدینه بدبین اند
دل شان سنگ و دست سنگین اند

کارشان، بی گناه را زدن است
زائر بی پناه را زدن است

حرفِ زخم است و استخوان مادر
بشکند دستهای شان مادر

پشت در ، آنکه اهلِ دعوا بود
قوم و خویش یکی از اینها بود

روضه ات هست معتبر ، ای داد
بی هوا زد لگد به در ! ای داد

دشمنت روح مرتدی دارد
از علی ، کینه ی بدی دارد

ریشه ات را ندید بی ریشه !
ساقه ات را بُرید بی ریشه

از لگدهای خود جواب گرفت
بین دیوار و در ، گلاب گرفت

 وحید قاسمی