الجار ثم الدار

نوری میان دستهایش تا فلک داشت
در پیشگاه او به خود خورشید شک داشت

چیزی از این دنیا برای خود نمیخواست
پیش خدا هفت آسمان جای فدک داشت

آسان نمک خوردند آسانتر گذشتند
از حرمت دستی که یک دریا نمک داشت

در بین صحرا خانه اش چون باغ گل بود
حالا ولی گلدان یاسی که ترک داشت

الجار ثم الدار را او بود میگفت
ای کاش یک همسایه اش دست کمک داشت

یک عمر میبوسید بابا صورتش را
اکنون به روی بوسه اش رد کتک داشت

بر غربتش یک کوه حتی گریه میکرد
او جای مردم پشت تابوتش ملک داشت

لیلا علیزاده