شعر مدح و مناجات اميرالمومنين (ع)
امام اوست
قسم به خالق بى چون و صدر بَدر انام
که بعد سید کونین، حیدر است امام
امام اوست، به حکم خدا و قول رسول
که مستحق امامت بُود ز نصّ کلام
امام اوست که چون پاى در رکاب آورد
روان ز طى لسان کرد هفت سبع تمام
امام اوست که دست بریده کرد درست
نه آن که کرد به صد حیله وصله بر اندام
میانه ی حق و باطل چگونه فرق نهد؟!
مقلّدى که نداند حلال را ز حرام
اسیر چاه طبیعت، کجا خبر دارد؟
که مبطلات کلام است و واجبات کدام؟!
«فغانى» از ازل آورده بهر چند زوال
به خود نساخته از بهر التفات عوام
سفینه ی دلم از مدح شاه پر گوهر است
گواه حال بدان، علم عالم اسلام
جواد هاشمی ( تربت )