جاده ي عاشقي
عاشقيم عاشق يك جرعه شرابيم همه
سر كيفيم و پىِ باده ى نابيم همه
اهل عشقيم خرابيم خرابيم همه
مست مستيم ولى عين ثوابيم همه
غم ايام نداريم كه اين مى گذرد
تلخىِ كام نداريم كه اين مى گذرد
–
شب ميلاد حسين است خداهم شاد است
هركه در بند حسين است زغم آزاد است
جاده ى عاشقى ام راه حسين آباد است
دل بيچاره ام عمريست به پاش افتاد ست
–
ما كه ديديم از او معجزه باور داريم
ما در اين قوم از اين پس دو پيمبر داريم
–
نام تو شعر لب عالم بالاست حسين
خوش بنازيم به اين نام چه زيباست حسين
حرمت آينه ى عرش معلاست حسين
كربلايت ته خط و ته دنياست حسين
–
ليلى عالم ذر،ناز كشيدن دارى
جان جانان تو به حق سينه دريدن دارى
–
پاى گهواره ى تو مريم اطهر آمد
تا تو را ديد دلش رفت و غمش سر آمد
آمدى خستگى از جان على درآمد
خنده اى كردى و فرمود كه محشرآمد
–
بوسه اى زد به لب و صورت و پيشانى را
با تو درهم شكند هرچه پريشانى را
–
كمتر از ذره من و شمس جهان تابم تو
هم دل آرامم تو هم كه رگ خوابم تو
ظلمت مطلق من جلوه ى مهتابم تو
دل خوش از اينكه منم نوكر و اربابم تو
–
خوش به حال تو كه زهراست هلاكت ارباب
كل عالم همه افتاده به خاكت ارباب
–
آسمانى و زمين در گره دستانت
زير و رو كرده مرا گوشه اى از احسانت
انس داريم چقدر با تو و با ايوانت
اين هم از لطف شما بود و برادر جانت
–
گفته ام تا بنويسند به روى كفنم
من مسلمان شده ى دست امام حسنم
–
عاشقى درد سرم داد دمت گرم ارباب
عشق تو بال و پرم داد دمت گرم ارباب
شور و حال سحرم داد دمت گرم ارباب
جان گرفت بعد حرم داد دمت گرم ارباب
–
تا تو هستى چه خياليست اگر غم باشد
همه ى دل خوشى ام ماه محرم باشد
–
ماجرايست تنور تو و سوزاندن تو
تشت زر رفتن تو تركه ى تر خوردن تو
بدن پاره ى تو غارت پيراهن تو
پشت و رو كردن تو بر سر نى بردن تو
–
همگى داغ عظيميست كه سر مى گردد
يك نفر مانده از اين قوم كه بر مى گردد
–
آرمان صائمى