حنای عید میبندم

حنای عید میبندم به شوق روی دلدارم
حنای سرخ میبندم به روی دار میبارم

به آیینی که پایانش سرافرازیست پابندم
به لعل پاره و دستان بسته بین بازارم

در این بازار دیدم رونق سنگ و سنان و تیر
از این بازار آقا ، جان زینب سخت بیزارم

به روی دار رفتم با لب پاره ملالی نیست
ولی پیکی که دادم شد دلیل چشم خونبارم

میا کوفه برو سوی دگر جان علی ، مولا
که من هم از قرابت با علی اینجا گرفتارم

بر آن زلفی که زهرا شانه میزد گر چه دلتنگم
برو راه دگر بگذشته ام از شوق دیدارم

تو هرگز بر سر پایت نخواهی دید اینجا را
خیال راس بر نی میدهد بسیار آزارم

میا جان سه ساله جان زینب جان عباست
میا تا از سر نیزه نبینی بر سر دارم

از این بالا فضای شهر را هر بار میبینم
به یاد زینبت ذکر میا کوفه به لب دارم

داریوش جعفری