خورشیدِ عشق

نگاه کن! تب و تابِ عمیقِ زائر را
مزارِ خاکیِ خورشیدِ عشق، باقر را

بیار جامه‌ی مشکی، که باز هم امشب
غمِ عزیز، مکدر نموده خاطر را

برای گریه، در این شب، فقط بیا بشنو
نوای غربتِ آن قبرِ بی‌مجاور را

عجب کرامت و فضلی! امامِ پنجمِ ما
به یک نگاه، ببخشد بهشت، کافر را

من، از کنارِ نگاهش، عبور کرده دلم
گمان نمی‌کنم، آقا نبیند عابر را

تو دل به نور سپار و به سوی عشق برو
کجا امام، رها می‌کند، مسافر را؟

دوباره، با دلِ پرخون، تو را صدا زده‌ام
کمی زِ نورِ نگاهت ببخش شاعر را

 عادل حسین قربان