ظهرِ عطش

عالم همه یک نقطه ای از نونِ حسین است
عشق است چنین جاذبه در خونِ حسین است

زیباییِ احساسِ من این است که جانم
آن عاشقِ‌ دیوانه وُ مفتونِ حسین است

این دل که اسیر است و در این دام گرفتار
چون آهوی سرگشته ی هامونِ حسین است

عمریست دلم بارِ غم هجر کشید است
اصلاً بنویسید که مجنونِ حسین است

بر سینه ی قبرم به خطِ خون بنگارید
هان این دلِ سودا زده افسونِ حسین است

یا لیتنی کنُت و مَعکم وردِ لبِ ماست
دنیا به ابد یکسره مدیون حسین است

گر نعره ی هیهات…. کشد در برِ شمشیر
چون عزت و آزادگی قانونِ حسین است

در ظهرِ عطش کرببلا وُ تهِ گودال
این قلبِ خدا هست که محزونِ حسین است

هرگز نشود مشعلِ این واقعه خاموش
تا روی جهان صورتِ گلگونِ حسین است

تا نبضِ جهان می زند, این دایره ی عشق
عالم همه چون نقطه ای در نونِ حسین است!

هستی محرابی