علی بود علی
آنچه با عشق پدر داشت، علی بود علی
هر چه اولاد پسر داشت، علی بود علی
پسر فاطمه خورشید تمام عالم
دور خود هر چه قمر داشت، علی بود علیمثل آن سیب بهشتی که پیمبر می چید
هر چه این باغ ثمر داشت، علی بود علی
کربلا بغض علی بود و دوباره دشمن
در دلش آنچه شرر داشت، علی بود علی
یک علی روی زمین خورد پدر از خاک اش
هر چه پیدا شد و برداشت، علی بود علی
هر طرف را که نظر کرد علی بود و پدر
ناله ای که به جگر داشت، علی بود علی
آنکه با نیزه و شمشیر و سنان، خود زخمی
بیش از چند نفر داشت، علی بود علی
یک علی هم به سر دست پدر پرپر شد
زخم سختی که اثر داشت، علی بود علی
آنکه با سوز عطش در بغل گرم حسین
به گلو تیر سه پر داشت، علی بود علی
یک علی با تن تبدار، اسارت بردند
زخم سنگین سفر داشت، علی بود علی
آنکه دل خسته چهل سال وجودش می سوخت
صبح و شب دیده ی تر داشت، علی بود علی
جابر عابدی