شعر مدح و مناجات اميرالمومنين (ع)

شیعهبا عشق علی همواره عزت داشته

باولایمرتضی رمز هدایت داشته

هرکسیکه شیعه مولاست خورده شیر پاک

خوش بهحالش از همان اول سعادت داشته

آیات محکمات خدا مدح حیدر است

ذکر لب پـیمبـر ما مدح حیدر است

هر روز ما به مدح علی می شود شروع

هوهوی صبح باد صبا مدح حیدر است 

«یا علی» گفته عشق در آغاز, تا که این‌قدر ماندگار شده

هر کسی با ابوتراب نرفت, به هوا رفته و غبار شده

کعبه برخاست احترام کند, لب گشوده‌ست تا سلام کند 

او هم از سینه چاکی‌ش پیداست که به عشق نجف دچار شده

شعر من از کرم اوست که ارزش دارد

عرش حق از قدم اوست که ارزش دارد

هیئت ام با علم اوست که ارزش دارد

خادمی حرم اوست که ارزش دارد

قطره ای بودم وچکیده شدم

سمت دریای تو کشیده شدم

بارهاست سنگ عاشقی خوردم

باز اطراف عشق دیده شدم

نمک شور دو چشمت به زمین میریزد

خنده کردی زلبت در ثمین میریزد

دست خود را بکشی عرش برین میریزد

از نخ تار عبات حبل متین میریزد

من ذره ام به لطف تو خورشید می شوم

یعنی شما هر آنچه بخواهید می شوم

من آن ابوذرم که به جرم محبتت

در دور دست چشم تو تبعید می شوم

سکوت عین سکوت است, بی همانند است

که پیشوند ندارد, بدون پسوند است

زبان رسمی اهل طریقت است سکوت

سکوت حرف کمی نیست, عین سوگند است

شرع ما می گوید آقا منکرانت منکرند

در جهان پیچیده آوایت ولی آنها کرند

بی جهت در جست و جوی شیر مردی بهترند

چون دلیران جهان هم خاک پای حیدرند

مست بودن گاه از هشیار بودن بهتر است

باده ات وقتی که باشد مردافکن بهتر است

در غمت ما چون زنان بچه مرده, مرده ایم

در عزای تو – روایت هست – شیون بهتر است

 هر آنکه نیست درون دلش ولای تو

به آتشش فکند در جزا خدای تو

تو پادشاهی و بر بام گنبد دوار

در اهتزاز بود تا ابد لوای تو

بیچاره کسی که به تو شک داشته باشد

کی جلوه حسن تو ملک داشته باشد
 
هرگز نبود لعل لبی چون لب دلجوت

همراه خودش قند و نمک داشته باشد