بی بی جان

تو که هستی که محو نام تو شد
چشم لیلی و قلبِ عاشقِ قِیس*
تو که هستی که عشق می‌بالد
در هوایِ خیام امروالقیس**

خیمه خیمه قبیله‌ی پدرت
رج به رج غرقِ شوقِ نام علی است
روی پیشانیِ عشیره‌تان
خط به خط عشق و احترام علی است

آسمان آسمان چراغان شد
از همان لحظه‌های آمدنت
سرنوشت تورا رقم می‌زد
عشق از ابتدای آمدنت

بارها بین عرشِ رویایت
جلوه‌های جلوس فاطمه است
آمدی و خدا به عالم گفت
این مقام عروس فاطمه است

خوشبحالت نوشت دست خدا
که تو پروانه‌ی حسین شوی
نو عروس علی شوی یک روز
بانوی خانه‌ی حسین شوی

تا بیایی فرشته‌ها با شوق
چادری بافتند از جبروت
از حریر تبسم گلها
محملی ساختند از ملکوت

مرتضی عاقدت و شاهدِ عقد
حضرت فاطمه است بین بهشت
دختر سر به زیرِ شرم و حیا
می‌شود همسرِ حسینِ بهشت

خطبه را مرتضی که انشاء کرد
زود ام‌البنین بغل وا کرد
چشم تو خیره شد به چشم حسین
فاطمه عشق را تماشا کرد

دست تو بِین دست زینب بود
تا بیایی به خانه‌ی زهرا
مثل ام‌البنین تو هم دادی…
بوسه بر آستانه‌ی زهرا

گفت آقا لَعَُمرکِ ، یعنی…
با سکینه تمامِ جان هستی
هست تنها میان قلب حسین
خانه‌ای که تو بین آن هستی

شعر اگر گفت زینبش فهمید
حرف پنهانیِ حسینت هست
احتیاجی نداشتی به چراغ
نور پیشانی حسینت هست

حیف از آن نور ، نور پیشانی
پیش چشم تو سنگ خورد و شکست
وای از آن سینه ، سینه‌ای که دوبار
پیش تو بین آن سه‌شعبه نشست

پدری رو ‌زد و ولی عوض‌اش
کودک گرم خواب را کُشتند
در حرم کس نگفت اصغر رفت
گفت زینب رُباب را کشتند

*قیس عامری به مشهور به مجنون
**نام پدر بزرگوار حضرت رباب سلام الله علیها

 حسن لطفی