مهر حسین

یارب دلم از غم حسین محزون کن

درسینه ی ما محبتش افزون کن

جز مهر حسین هر آنچه باشد به دلم

خون ساز و ز راه دیده ام بیرون کن

شاعر؟؟

 

چقدر جوهرت رقیق شده

چقدر جوهرت رقیق شده

لبت چاک چاک تیغ شده

چقدر عمق دارد این گودال

که تنت توی خون غریق شده

خبر نمی آید

دلم گرفته ز یارم خبر نمی آید

چرا خزان جدایی به سر نمی آید

به راه آمدنت خشک شد دو چشم ترم

چرا مسافر من از سفر نمی آید

کسی که عادتش احسان  سجیعه اش کرم است

چرا سراغ من محتضر نمی آید

در این دیار که عشاق تو فراوانند

دگر غلام تو مد نظر نمی آید

چه در زمان فراق , چه از وصال از ما

به غیر نوکریت بیشتر نمی آید

شاعر؟؟؟

داغی است بر دلم که تسلا نمی شود

داغی است بر دلم که تسلا نمی شود

دیگر لب اذان گوی من وا نمی شود

بر سینه از فراق جگر گوشه ی عزیز

زخمی است تا ابد مداوا نمی شود

کربلا …

کربلا این سرزمین پر بلا

گشته مهمان خانه ی خونِ خدا

عشقبازی میکند با شور وشِین

عاشق است او…عاشقِ مولا حسین

یتیمی درد سر دارد عمو جان

لبم بوی پدر دارد عمو جان

سرم شوق سفر دارد عمو جان

عمو تمام سنگها بر صورتم خورد

یتیمی درد سر دارد عمو جان

شاعر؟؟

پا برهنه

پابرهنه شد به میدان رد

داد میزد عمو رسیدم من

دست من هست پس نبر دیگر

تیغ زیر گلوت رسیدم من

اجداد من

اجداد من همه سگ کوی تو بوده اند     

در شهر ما غلامی کوی تو سنت است

شاعر؟؟

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟

حـتی خـدا مـیان حسـینیهء غمـش

سوگند خورده است به ماه محرمش

شبهای قدر محترم و با فضیلت اند

امّـا نمی رسند به شبهای مـاتمش

سقای من

خالی شد از نبودن تو زیر پای من

قحط امید آمده بین صدای من

 ترس همیشگیم همین است یک نفر

در خدمت نگاه تو باشد به جای من

محرم

کم کم سیاهی علمت دیده می شود

آثارخیمه های غمت دیده می شود

افتاده سینه ام به تپش های انتظار

از روی تل دل؛ حرمت دیده می شود

شاعر؟؟؟

مراد اهل راز


مقصود
و مراد اهل راز است علی

تفسیر بهشت دلنواز است علی

تبیین زکات سر حج روح جهاد

حیثیت روزه و نماز است علی.


آمد
به جهان مبشر آزادی

مصباح هدایت بشر در وادی

رسواگر هر حکومت الحادی

سرچشمه ی معرفت امام الهادی

عباس خوش عمل

دکمه بازگشت به بالا