زمینبه لرزه درآمد,شکست کنگره ها
رهاشدند خلایق ز بند سیطره ها
شبیکه آتش آتشکده فروکش کرد
شبیکه خاتمه می یافت رقص دایره ها
ما بادهدر پیاله ی عمار می خوریم
پای ِبساط میثم تمار می خوریم
تنها بهخرج حیدر کرار می خوریم
خرده نگیر!بر درودیوار می خوریم
بوی فراقمی دهد این گریه های من
ماتمگرفته شال سیاه عزای من
شرمنده ام که ازغم زینب نمرده ام
آقاببخش,درگذرازاین خطای من
اشکهایش به مادرش رفته
سینه ی پر شراره ای دارد
نه! به یک طشت اکتفا نکنید
جگر پاره پاره ای دارد
چادر ببند بر کمرو انقلاب کن
شام خراب را سر شامی خراب کن
از ما مدافعان حرم انتخاب کن
روی تمام سینه زنانت حساب کن
اینان که سنگ سوی تو پرتاب می کنند
بی حرمتی به آینه را باب می کنند
درقتلگاه,آن جگر تشنه ی تو را
بامشک های آب خنک,آب می کنند
بوی بهشت می وزد از داخل تنور
موسی گمان کنم که رسیده به کوه طور
شبنم کنار ساحل آتش چه می کند؟
این سیب سرخ داخل آتش چه می کند؟
ای نیزه دار, آینه بر نیزه می بری
خواهی چگونه از وسط شهر بگذری؟
از کوچه های خلوت آنجا عبور کن
خوب است اندکی به اباالفضل بنگری
چوب حراج زد به عقیق لب شما
یک ضربه ودو ضربه وباقی ضربه ها….
هرچه گذشت,هیچ کسی مشتری نشد!
بی قیمت است,گوهر گنجینه ی خدا
جنجال بود و…
لب تشنه ای درگوشه ی گودال بود و…
گودال بود و…
ازنیزه و شمشیرمالامال بود و…
خواب دیدم در این شب غربت
خواب دشتی عجیب و خون آلود
خواب دیدم که پیکرم, خواهر
طمعه یگرگ های وحشی بود
بعدازتو غم به سینه ی لیلا پناه برد
مجنون دل شکسته به صحرا پناه برد
برخیزای پناه حرم , گوشواره ای
با دلهره به زینب کبری پناه برد