شعر محرم و صفر

علت غوغای گودی نیزه بود
نیزه ای آمد حسینم را ربود

چه روی ناز و قشنگی چه موی زیبایی
تمام حاصل من گشته ایی تماشایی

گریه را بس کن علی
تاب و توانت میرود
در پی آبی چرا؟
وقت امانت میرود

دشمن از خوف به خود میلرزید
علت این بود اگر پنهان شد

در سن سه سالگی ز جان سیر شدم
از پای پر از آبله دلگیر شدم

ای عمّه بیا ماه دل آرا اینجاست
سر منشاء نور کلبه ی ما اینجاست

من از این رنج و بلا جان میدهم
از مصیبت ها خدا جان میدهم
تو که رفتی اشک در چشمم نشست
چون شدم از تو جدا جان میدهم

عوض آنکه نهم سر به بر بابایم
آمده در برم ای عمه, سر بابایم

هنگام رفتن تو چه لشگر شلوغ شد
شایدبرای غارت پیکر شلوغ شد

گلسر نیست ولی موی سرم هست هنوز
تن من آب شد اما اثرم هست هنوز

این زمین مهد عزای زینب است
روز روشن اندر اینجا چون شب است

او که دل کشتۀ چشمان سیاهش باشد
می رود کوفه … خدا پشت و پناهش باشد