شعر محرم و صفر

دید چشمش به آسمان وا بود
تشنه بود و میان خون ها بود

وای من خیمه ها به غارت رفت
گیسویی روی نی پریشان شد

زانو بغل گرفت ؛ که بابا بیاورد
یک سر شبیه حضرت یحیا بیاورد

زلف خوش بوی تو بر هم چقَدَر پیچیده
چشم و ابروی تو بر هم به نظر پیچیده

علت غوغای گودی نیزه بود
نیزه ای آمد حسینم را ربود

چه روی ناز و قشنگی چه موی زیبایی
تمام حاصل من گشته ایی تماشایی

گریه را بس کن علی
تاب و توانت میرود
در پی آبی چرا؟
وقت امانت میرود

دشمن از خوف به خود میلرزید
علت این بود اگر پنهان شد

در سن سه سالگی ز جان سیر شدم
از پای پر از آبله دلگیر شدم

ای عمّه بیا ماه دل آرا اینجاست
سر منشاء نور کلبه ی ما اینجاست

من از این رنج و بلا جان میدهم
از مصیبت ها خدا جان میدهم
تو که رفتی اشک در چشمم نشست
چون شدم از تو جدا جان میدهم

عوض آنکه نهم سر به بر بابایم
آمده در برم ای عمه, سر بابایم