شعر مدح امام حسين (ع)

سرپنـاه ما

سرپنـاه ما

ای سـایه سـار گیسوی تو سرپنـاه ما
ای صبح و شب شمایل تو مِهر و ماه ما

مِهر تو آتشی ست به شدّت گُناه سوز
مـاه تو مـاه بخشش جُـرم و گُنـاه ما

تا سهم اشک ما برسد باز دوخته ست
با صد هزار امید به چشمت نگـاه ما

تا بر جبینِ مان عَرقِ نوکری توست
هرشب مُعطّر است لبـاس سـیاه ما

مثل همیشه باز ندیده گرفته شد
با لطف گریه هـای عزا , اشتباه ما

مقصود,اگر خُداست‌ومقصد اگرکه‌عرش
باید به کربـلا برسـد ختـم راه ما

تمرین کنیم بلکه کمی مُخلصت شویم
شاید اثر کنـد به دل خَلـق , آه ما

با ذاکرت بگو به بیان احتیاج نیست
وقتی که هست روضه ی تو قتلگاه ما

محمّدقاسمی

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا