بزم روضه

هر زمانی این دلم میلِ به جنت می کند
فاطمه من را به بزم روضه دعوت می کند

حاجتم را هرکجا بردم جوابم کرده اند
حاجتم را حضرت زهرا اجابت می کند

غرق عصیان بودم و دست مرا مادر گرفت
بچه ی ناباب را مادر وساطت می کند

او زمین افتاده تا نوکر نیفتد بر زمین
اینچنین بر بچه های خود محبت می کند

حجت الله است بر پیغمبران و اولیا
فاطمه حتی امامان را امامت می کند¹

نور زهرا باعث ایجاد خلقت بوده پس
نور زهرا شیعیانش را هدایت می کند

از تولد در میان روضه هایش بوده ایم
مطمئناً فاطمه ما را شفاعت می کند

چشمه ای از عزتش روز قیامت دیدنی‌ست
مادر ما در قیامت هم قیامت می کند

صوت قرآن علی از فاطمه دل می برد
آن زمان که مرتضی کوثر تلاوت می کند

فاطمه از مرتضی دل می برد آن لحظه که
در نمازش با خدای خویش خلوت می کند

حیف شد… اهل مدینه چشمِ شوری داشتند
آتش و هیزم از این قصه حکایت می کند

فاطمه پشت در است ای مردم شهر نبی!
جسم او را با لگد غرق جراحت می کند

میخ در از هرم آتش داغ شد ای وای من
میخ در با سینه بدجوری لجاجت می کند

با رکوع و سجده اش، سجاده خونی می شود
بعد از این دیگر نشسته او عبادت می کند

بین بستر پیرهن گلدار شد، گلدار شد
جبرئیل از فاطمه هرشب عیادت می کند

فاطمه حالش بد است و مرتضی دق می کند
بعد از این مولا دگر با چاه صحبت می کند

علی میرحیدری