آه جگر سوزت

بردار از خاک کف حجره سرت را
از بی کسی کمترصدا کن مادرت را

اینجا جواب ناله هایت نیشخند است
اصلاً نمی فهمند چشمان ترت را

آه جگر سوزت امانت را بریده
آتش زدی با سرفه ات دوروبرت را

حتی توان ایستادن هم نداری
قوّت نداری وا کنی بال و پرت را

باید که تنها در غریبی بگذرانی
در خانه ی خود لحظه های آخرت را

در پیش رویت آب را روی زمین ریخت
می بینی آقا دشمنی همسرت را ؟

محمدحسن بیات لو