به قربان حسین

مینویسم یاعلی یا فاطمه
کارها دارد دلم با فاطمه
فاطمه مولاست،مولا فاطمه!
جان من قربان دوتا فاطمه

فاطمه بنت النبی الموتمن!
فاطمه ام البنین ارباب من!

از ازل!نه قبل تر!نه قبل تر
بند شد دست گدایان پشت در
نه خدایند این جماعت نه بشر
مادری بودیم از اول بیشتر

حضرت زهرا رقم زد اینچنین…
دست ما ‌و چادر ام البنین!

در نسب نساب هارا افتخار
درادب عباس را آموزگار
یک زن اما در جوانمردی هزار
تکیه بر این سرو دارد ذولفقار

کوه پای عزتش سر می شکست…
تا دو زانو پیش زینب می نشست

بندگی کرد و دلش دریا شد و
آسمان در دستهایش جا شد و
حضرت باب المراد ما شد و
خانه دار خانه مولا شد و

گفت‌ من کی بانوی این خانه ام؟!
گرد شمع بچه ها پروانه ام!

روزهایش گریه شب ها گریه بود
مرهم این سوز تنها گریه بود
حرف هم‌میزد اگر با گریه بود
کار بی بی جای زهرا گریه بود

چهار قبر خاکی اش را میکشید
ناله های واحسینا میکشید

واحسینا سبط پیغمبر چه شد
زیر سم اسب ها پیکر چه شد
پیکرش را هم‌ نگفتی سر چه شد
درخیام فاطمی معجر چه شد

سوختم با کام عطشان حسین
چهارفرزندم به قربان حسین

زینب از چشمان نامحرم بگو
از لگدها طعنه ها باهم بگو
قدری از آن خطبه محکم بگو
مادر!از بزم غریبه کم بگو

وای من بازار توهین جور بود
کاش چشم آن اراذل کور بود

حیف شد دستان ساقی را زدند
تیر بر چشم ترش یکجا زدند
بعد او شلاق بر زنها زدند
گریه کرد عباس بر نی تا زدند

قاتلم داغ حسین و کربلاست
گر بمیرم از غم زینب رواست…

سید پوریا هاشمی