شعر مدح امام حسين (ع)
بانی عزا
از ازل چشم ها برای تواند
گوش ها وقف روضه های تواند
قوم من خاک پای آن قومی..
که همه عمر خاک پای تواند
اغنیا در صف غذای تواند
فقرا بانی عزای تواند
عارفان هم در انتهای سلوک
در حقیقت درابتدای تواند
پدرم راست گفت روحش شاد
همه محتاج یک دعای تواند
این جوانان که در حسینیه اند
کارگرهای کربلای تواند
بین‌گودال کاش میگفتند
سینه زنهای تو بجای تواند
سید پوریا هاشمی