روح حسین

وقتی مطیع امر امامش حسین بود
یعنی عقیله شرط قوامش حسین بود

روح حسین چون تن او را احاطه کرد
خشم و سکوت و صلح و قیامش حسین بود

ما را چه احتیاج به صوم و صلات اگر
بانوی ما صلات و صیامش حسین بود

تنها نه وقت نیزه نشینی که قبل از آن
مهتابِ در تلاٰلؤِ شامش حسین بود

در شام و کوفه لب به سخن تا که میگشود
زینب نبود بلکه تمامش حسین بود

هیبت حسن،خطابه چو زهرا،نفَس علی
مابین خطبه تکیه کلامش حسین بود

در فتح کاخ قدرت خود را به رخ کشید
چون رهبر سواره نظامش حسین بود

یک خوی ویژه داشت که حتی خدا نداشت!
او یک شریک داشت که نامش حسین بود

 سید صادق رمضانیان