دور نمی شود دمی ذکر تو از زبان من
دل ز همه بریده ام عشق تو آب و نان من
من چه کنم که عاقبت کرب‌وبلا بری مرا
از غم دوری حرم روی لب است جان من
با قدی مثل کوه از سر زین
قمر از عرش خورد روی زمین
تیر در چشم و دست هم که نبود
چه کشید، آه ،آن غریب ترین
ما جمله هوادار تو هستیم آقا
عمری است گرفتار تو هستیم آقا
کافی است که لب تر بکنی ، می میریم
ما میثم تمار تو هستیم آقا
مادر بساط اشک و دعا را بپا بکن
سجاده پهن بکن خدا را صدا بکن
تسبیح خود دوباره به دستت بگیر و باز
بعد از نماز, دست به سوی خدا بکن
آقا برای کرب و بلا زار می زنم
از فرط هجر کرب و بلا جار می زنم
این آخرین امید دل خسته ی من است
دست طلب به نام علمدار می زنم…
سید محمد هاشم مصطفوی
حرفی نمانده دوستان و دشمنان را
پر کرده است از نام خود گوش جهان را
فرمود اگر بی دین شدید آزاده باشید
با این سخن دربند کرد آزادگان را
ما هرچه از شما بنویسیم ابتر است
شان شما رفیع و مقام تو کوثر است
وصف تو در سخن بخدا غیر ممکن است
خاک رهت ز جنت و فردوس هم سر است
سر سال است بیا کیسهی مارا پر کن
کاسه ی چشم من ازروضه ی زهرا پر کن
جای خالی مرا در حرمتای مولا
به دو دستان یداللهیسقا پر کن
سریز نیزه زمین خورد بس که زخمی بود
سری که وا شده از هم ز ضربه های عمود
سریز نیزه زمین خورد, وای خواهر او
چگونهمی نگرد غلط خوردن سر او
از سر زین به زمین شاه جهان چون افتاد
خیمه و عرش خدا کرد از این غم فریاد
برگرد و شام ظلمتمان غرق نور کن
دل های پر زماتم مان پر سرور کن
هر جمعه با نیامدنت خرد میشویم
برگرد و باز چهره ی ما پر غرور کن
تنها زتو قصیده ی هجران شنیده ایم
یک بار شعر آمدنت را مرور کن
ای آخرین مسافر دنیا بیا شبی
از کوچه ی غریب دل ما عبور کن
((دل مرده ام قبول ولی ای مسیح من))
((یک جمعه هم زیارت اهل قبور کن))
ای آخرین امید مکن نا امیدمان…
مولا به جان حضرت زهرا”س”ظهور کن
هاشم مصطفوی
امشب هوای سینه روحانیست یاران
دنیا به چشمانم چه نورانیست یاران
امشب دلم شور عجیبی باز دارد
صحن دلم ابری و طوفانیست یاران