بـگــذر تو از جـرم و خـطـایـم
مـن غـرق در جـور و جـفـایـم
رنــــجــــــور از درد و بــلایــم
خوش‌نیست این حال‌وهوایم
ای زینـت مـولای مـن، قربـان نـامـت
ام‌الـبـنـیـن قـربــان آن مــاه تـمـامـت
من هرچه دارم میکنم زینـب فدایـت
فرزندهـایـم خـاک بـوس زیـر گـامـت
ُُآقــا گـــدای دسـت بـر دامــان نمـی‌خـواهـی؟
ای شــاه آیـا رعـیـت و دربــان نمـی‌خـواهـی؟
ای دافــع شـــر و بـــلا اعــجــــاز کــن دیـگــر
جـانـم به قـربـانـت بــلاگـردان نمـی‌خـواهـی؟
بس نیـسـت آقـا نیمـه ی شعبان بی تو*
خسته شدم از دست این دوران بی تو
آقا بیـا چـون رفته رفته سست گردیـد
در بیـن هـر سیـنـه همـان ایمـان بی تو
قلبم دوباره بی سر و سامان زینب است
دستم همیشه چنگ به دامان زینب است
ملک خدا به گرد سر و جان زینب است
عالم همه چو گوی به دستان زینب است
دنیا تمام , واله و حیران زینب است
شب نشینی چه قـدر بین دو گنبـد زیباست
در جـوار حـرم آل محـمـد (ص) زیباست
یک طرف حضـرت شـاه و طرفی حضـرت مـاه
گـردش دیــده و سـر هـر دو مجـدد زیباست
زایـــری آمـد دخــیـــل پنـجـــره فـــولاد شد
تا دخیلی بسـت آنـجـا , سـیـنـه اش آباد شد
مـرغ روحــش در حـرم پــروانــه ی آزاد شد
با عـنــایـات رضــایــی عاقـبـت دلـشــاد شد
آمــــدی از ســفــــر حــزن و بـــلا زینب من
آمــــدی بـــاز به ایــن کـرب و بـلا زینب من
روی قـبــرم بـنِـشـیـن آه بکـش اشک بـریـز
تـا تـسـلـی بـشــوم قـلـب تــو را زینب من
این مردمان به شهرت من خنده می کنند
هـر دم به ایـن نجابـت من خنده می کنند
جـایـم بـه روی دوش عمـو بــود یک زمـان
حــالا بـه ایــن اقـامـت من خنده می کنند
دلــم بــهـــانـــه روی تــو را گـرفــتـــه بـیــا
بـس اسـت دوریِ مــان ای پــدر بـیــا دیگــر
رقـیــه دخـتـــر نــازت مـگـــر نــبـــودم مــن
دلــم گــرفــت مــرا هـــم بــبـــر بـیــا دیگــر
کمـی مولا تـو فکـر قلب حیـران میکنی امشب ؟
مــرا فــارغ ز هـجــر و داغ نـیـران میکنی امشب
به دشتی, لاله زاری, یا به صحرایی,! نمی دانم
همی دریـای این دل را تو طوفان میکنی امشب
تمـام کفـر به یکبـاره شادمـان گشتنـد
ز بعــد روز دهــم تـاجـرنــد نـه لشکــر
ز شــام آمـده هرکـس بـه کربـلا تا کـه
کند خـریـــد بــرای مغـازه اش معـجــر