شعر شهادت اهل بيت (ع)

اگرچه جای او عرش است اما در زمین باشد
که مولایش امیرالمومنین را همنشین باشد

اگر مادر شود ام الادب دور از تصور نیست
پسر باب الادب باشد، پسر بالانشین باشد

رسیده قافله و چشم های تر دارد
برای ام بنین یک نفر … خبر دارد

خدا کند که مراعات سن او بشود
خبر ، خبر .. همه بر قلب او ضرر دارد

نشسته بود ببیند مگر جوانان را
و داشت زیر نظر پهنه ی بیابان را

سپاه زینب کبری که می رسید از دور
بلند شد بتکاند غبار دامان را

روشناتر ز آب امّ بنین
بانوی آفتاب امّ بنین

انتخاب ابوترابی تو
افتخار بنی کلابی تو

آمدی کو حسین مظلومت ؟
از چه قامت خمیده ای زینب ؟
گوئیا داغ داری به دل ، که چنین
رنگِ صورت پریده ای زینب

اشک من از آه لب ربابه
داغ علی خواب شب ربابه
منو به بی پسر بودن یاد کنید
ام بنین که لقب ربابه

بنشینید و سیر گریه کنید
گریه بر این شکسته بال کنید
بی بنینم ، شما به رسم وفا
پسران مرا حلال کنید …

بعد زهرا برای اولادش
همدم روزهای تنهایی
تو برای غریبی مولا
بهترین حس و حال “زهرایی”

خانه دارد همچنان حال و هوای فاطمه
دارد از محراب می‌آید صدای فاطمه

بودنت قلب علی را ذره‌ای آرام کرد
همدم حیدر شدی بعد از عزای فاطمه

چه ها رقم زده ای ای خدا برای حسن
که کوچه می شود امروز کربلای حسن

«خدا به خیر کند» گفته و ولی این بار
قرار نیست اجابت شود دعای حسن

دخترعمو! عقد من و تو آسمانی ست
روی زمین جایی برای ما دوتا نیست

قلب من و جسم تو خیلی شکل هم شد
روی دوتایش از شکستِ غصه جا نیست

همدست شد مسمار با دیوار ، با در
در بین دود و شعله گیر افتاد ، مادر

حال و هوای خانه یکباره عوض شد
افتاد روی مادر ما بی هوا در