شعر میلاد حضرت جواد الائمه(ع)

سائل , شبی که زائر باب المُراد شد
تسبیح وار , گرمِ دَمِ “یاجواد” شد

در کربلا نیافت مَجالِ گریستن
در کاظمین روزیِ اشکش زیاد شد

حتّی غمی که کُـنج دلش جا گرفته بود
وقتِ بغل گرفتنِ این کعبه , شاد شد

گَرد گُـناه را ز رویِ شانه اش تکاند
وقتی نسیمِ صحن مُبدّل به باد شد

شد با سواد گیسوی دلبر سپیدبخت
تا بر سواد آینه بی اعتماد شد

حتّی نصیب حور و ملک هم نشد به عُمْر
خیری که سهم زائر خَیرُالعِباد شد

هرکس نداشت مِـهر جوادالائمه را
واللهِ روسیاه تر از قوم عاد شد

هرکس که “یاامام رضا”گفت و جان سپرد
سوگند بر جوادِ رضا “زنده یاد”شد

در اوّلین قدم به مُراد دلش رسید
سائل ,دمی که ساجدِ”بابُ الجواد”شد

محمّد قاسمی