یا رضیع الحسین(ع)

این طفل به خواب رفته در گهواره
شاهی است که تکیه داده بر گهواره

تنها نه دو تکه چوب بنگر که شده است
خورشید و ستاره و قمر گهواره

وقتی که به مهد اشک می‌ریخت مدام
می‌ریخت به آسمان گُهَر گهواره

هرگز نشود ادا مقامش حتی
با زر بنویسند اگر گهواره

یک غنچه در آغوش گرفت و داده است
اندازه آسمان ثمر گهواره

میخورد تکان و با نوایی جانسوز
میداد ز کربلا خبر گهواره

مقصود نه روضه است اما دیدند
در خاک بدن ‌، به نیزه سر ، گهواره_

_میرفت به دست ناکسان دست به دست
بر جان رباب زد شرر گهواره

داریوش جعفری