شعر محرم و صفر

او صدا میزد ولی سقا خجالت میکشید
از نگاه زینب کبری خجالت میکشید

جانبازی یادشان ندهی گریه میکنم
اذن جهادشان ندهی گریه میکنم

آقا سلام می دهم از جان و دل به تو
تا این که بشنوم «وَ علیک السّلام» را

وقتی تمام لشگریان هار میشوند
دور و بر عمو همه خونخوار میشوند

یک طرف سرمستی و غوغای عالم گیرشان
یک طرف طومار امضاهای بی تاثیرشان

آمد محرم و همه دم گیر هیئتم
با آه و دیده ی پر نم , گیر هیئتم

زِراه آمده از خانه ی خدا برگرد
 اگر خودم به تو گفتم بیا ٬ نیا برگرد

سینه زنان حسین زمزمه بر پاکنید
ماه محرم شده یاری زهرا کنید

اگر از غربت غم های زینب با خبر باشی
 و تو در راه بی پایان اسیر همسفر باشی

هرکس که خانزاده غم واشک و ماتم است
یک ماه نه تمامی سالش محرم است

به زیر بیرقتان عشق در تب و شور است
به زیر بیرقتان هاله هایی از نور است

وقتی که پدر سه ساله اش را می دید
هفتاد و دو سر به روی نی می لرزید